Els Baltjes – geslaagd in 2008

Even terug naar het begin. Weet je nog waarom je destijds aan de opleiding bent begonnen? Wat wilde je bereiken?
Als dochter van een fanatieke amateur-fotograaf ben ik al van jongs af aan bezig met fotograferen. Toch heb ik er eigenlijk nooit bij stil gestaan om er mijn beroep van te maken. Ik heb psychologie gestudeerd, tien jaar in de reclamebranche gewerkt en voor de klas gestaan. Fotografie begon pas echt te kriebelen toen ik in 2005 van mijn man een digitale camera kreeg. Sindsdien ben ik er echt helemaal verslaafd  aan geraakt. Fotograferen werd mijn passie. Deze passie wilde ik dan ook graag gebruiken in mijn werk. Want wat is er mooier als je kunt zeggen, dat je van je passie je beroep hebt kunnen maken? Dit was een van de redenen waarom ik voor de opleiding heb gekozen. Bovendien wilde ik meer uit mijn camera halen: ik werk veel op gevoel, maar meer kijk op de techniek is ook zeker niet verkeerd. Tenslotte zocht ik ook wat meer richting in mijn eigen fotografie, het ontwikkelen van een eigen stijl. Ik vind alles leuk om vast te leggen, maar dat maakt je vakgebied wel heel erg breed. Het leek mij beter om mij op een richting toe te spitsen, welke zou dan wellicht duidelijk worden tijdens de studie.

Hoe is dat gegaan?
Ik vond het heerlijk om in een groep te werken die ook zo gepassioneerd bezig was met fotografie, ieder op hun eigen manier. Je werkte aan dezelfde opdrachten en kreeg toch zoveel verschillende uitwerkingen hiervan. Heel inspirerend om elkaars werk te bespreken en dat er ook een kritisch oog van een deskundige mee keek. Dit leert je echt anders te kijken. Ook moest ik tijdens de opleiding echt mijn grenzen verleggen: mensen aanspreken of ze gefotografeerd wilde worden, bijvoorbeeld. Ik zou zit nooit doen zonder die stok van de opleiding achter de deur. Zo heb ik voor mijn afstudeerproject een aantal mensen met een psychiatrische achtergrond bezocht en geportretteerd. Een geweldige ervaring die ik zonder de opleiding nooit zou hebben meegemaakt.

Wat betekende het afronden voor de opleiding voor je?
Een nieuwe start, maar tegelijkertijd ook wel heel erg spannend: nu komt het echt op mij aan: de stok achter de deur valt weg. Tegelijkertijd heel prettig, omdat ik kan zeggen dat ik een opleiding heb gevolgd en mijn fotografie op een hoger niveau heb getild. Dat voelt goed.

Wat ben je gaan doen met fotografie? En waarbij denk je dan terug aan wat je hebt geleerd?
Ik ben een eigen bedrijf gestart, EB-FotoArt.nl, en werk aan opdrachten (particulier en voor bedrijven) en eigen projecten. Na een lange zoektocht merk ik dat ik het liefst mensen op de foto zet. Portretteren, zowel ongedwongen (op recepties e.d.) als werken met een model vind ik leuk om te doen, en zie ik dan ook wel als mijn specialisatie.
Naast het zelf fotograferen begeleid ik in opdracht van een fotozaak fotowerkgroepen. Een jaar lang komen deze groepen eens in de drie weken bij elkaar om verschillende aspecten van de fotografie te behandelen. Er wordt theorie gegeven maar ook veel praktijk. Wat begon met iets wat maar een jaar zou duren, is uitgegroeid tot een meerjarenplan: we zijn inmiddels gestart met een vijfdejaarsgroep. Ik geniet echt van deze groepen: zo leuk en ook voor mij inspirerend om je passie met te kunnen delen.

Hoe kom je aan je opdrachtgevers? Heb je tips voor de nieuwe afstudeerders?
Het sleutelwoord voor nieuwe opdrachtgevers is netwerken! Ik ben hier heel slecht in. Ik vind het moeilijk om mijn eigen werk als ‘goed’ te bestempelen. Dit komt omdat ik erg perfectionistisch ben en vind, dat het altijd beter kan. Omdat ik veel werk van anderen bekijk, zie ik ook dat het beter kan. Desondanks blijft netwerken het sleutelwoord: mond-op-mondreclame is voor de fotograaf echt onmisbaar. Ik heb wel eens geadverteerd, maar dit levert niets op. Je werk op sociale media kan ook zeker meespelen, in ieder geval om je werk onder de aandacht van een groot publiek te krijgen. Via facebook heb ik wel een paar opdrachten voor portretten binnen gehaald.

Wat zou je nog willen doen?
Ik blijf het moeilijk vinden om een eigen stijl te ontwikkelen, ook al zeggen anderen dat ik die wel heb. Zoals ik al aangaf, vind ik dat mijn werk altijd beter kan. Dat perfectionistische in mij maakt me dus tegelijkertijd onzeker. Hier wil ik wel vanaf. Ook zou ik meer projectmatiger willen werken. Ik hoop een keer een concept te bedenken en neer te zetten.

Dankjewel voor je verhaal. Waar kunnen we  je werk bekijken? (website, facebook, publicaties)?
Mijn werk is te zien op mijn eigen website: www.eb-fotoart.nl Daarnaast heb ik een Facebookpagina
Ook leuk om te vermelden is, dat ik ben genomineerd voor de Pink Ribbon Award 2009. Dat was echt geweldig. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de vrouwen die ik heb mogen fotograferen. We zijn allemaal super trots op het eindresultaat. Meerdere foto’s uit deze serie zijn onder de titel ‘Ontboezemingen’ geëxposeerd in het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis in Nijmegen. Informatie hierover vind je hier