Gaby Verheyen – geslaagd-in-2009

Even terug naar het begin. Weet je nog waarom je destijds aan de opleiding bent begonnen? Wat wilde je bereiken?
Ik ben destijds aan de opleiding begonnen nadat ik wat dingen voor mijzelf op een rijtje gezet had. Als vormgever/dtp-er was ik al sinds 1996 zelfstandige. Eerst als freelancer later zelfs enige jaren als een vof samen met mijn toenmalige partner. Ik vroeg mij al enige tijd af waar het plezier, de voldoening en mijn creativiteit gebleven waren. Ik zat niet aan het begin van creatieve processen meer maar in het eindtraject als trouble shoother, als probleemoplosser. Altijd last-minute en altijd veel compromissen. Ik heb mijn klanten, familie en vrienden toen een mailtje gestuurd en hen gevraagd waar ze vonden dat mijn kracht lag en waar ik aan moest werken… Daar kwam boven alles uit dat ik goed kon verbeelden wat men mij als opdracht, vraag gaf. Dat ik altijd verrassend uit de hoek kwam, anders keek naar een vraag. Ook dat ik punctueel (zelfs te…) was en een harde werker. Wat ik beloofde kwam ik na… Twee mensen zeiden jij fotografeerde vroeger toch? Dat kon je zo goed… Ik dacht hé… dat ga ik doen. Maar dan wel goed. Ik wilde een opleiding doen die ik naast mijn werk en mijn moeder zijn kon gaan volgen. Dat was dus bij Saskia, in Breda

Een bijzondere ervaring met een gevarieerd groepje mede-studenten. We hebben op veel fronten wat aan elkaar gehad en zijn voor altijd aan elkaar verbonden. O o o wat keek ik op tegen hun kwaliteiten! Het beoordelen en feedback geven op elkaars werk is hetgeen mij het meest gebracht heft. Ik wilde vanaf het begin mijn fotografie professioneel in gaan zetten. Maar dan wel op ‘eigen wijze’ ;o)

Mijn gevoel, het avontuur wat elke opdracht of uitdaging of ingeving geeft is leidend, niet roem en verdienste. Onbevangen elke uitdaginging tegemoed treden en met vallen en opstaan, soms ‘on top of the world’ soms helemaal ‘down below’ opdrachten aangaan, creëren, initiëren en achter mijn gevoel aan gaan. Blijven leren en steeds weer zorgen dat ik bij mezelf blijf. Niet andere fotografen als voorbeeld, maar uitgaan van wat ik voel en zie.

Hoe is dat gegaan?
In eerste instantie was ik verlamt en wist ik niet waar en hoe te beginnen. Bovendien was ik geïntimideerd door de hoeveelheid aan fotografen en mensen die alles mooier en beter konden… Pas na een half jaar ben ik in kaart gaan brengen wat ik voor onderwerpen in beeld zou willen brengen. En wat ik beslist niet wilde gaan doen. Geen studio-, product- of ‘lopendeband’fotografie. Ik wilde iets met rouw, verdriet en herinneringen. Het verbeelden van iemands gevoel. Arbeidsprocessen, portretten en gebeurtenissen vastleggen. Alledaagse dingen, gewoon zoals het is. Mooi zoals je bent. Overal waar ik ingangen zag heb ik gevraagd of ik als er zich iets voordeed ik een keer mocht proberen. Van lieverlee kreeg ik echte opdrachtjes. Ook werd ik gevraagd om meet te denken in situaties waar coaching aan de orde was. Mensen in beeld brengen om hen te laten zien wie ze waren onder bepaalde omstandigheden. Maar ook en vooral om mensen ‘anders te laten kijken’. Dat laatste in combi met op het moment dat je aan het werk bent het beeld laten ontstaan is denk ik mijn kracht. Een ontmoeting is altijd interessant, is altijd een wisselwerking. Ik kan alleen maar een goede foto maken als degene tegenover mij er plezier in heeft, voelt dat ik er in geloof. Dan ontstaan er altijd mooie dingen.

Wat betekende het afronden voor de opleiding voor je?
Dat alles op zijn plek gevallen is… Ik ben een beelddenker pur sang. Je hebt beeld- en begripdenkers daar ben ik op gewezen. Het is een begrip google er maar eens op. Het is de manier waarop je informatie tot je neemt. Bij mij werkt dat zo. Ik heb achteraf gezien geboft met mijn beroep en heb in de loop der jaren zelf geleerd er mee om te gaan onbewust. Nu weet ik wat het is en kan ik mijn fotografie in combi met vormgeven mooi gebruiken. Ik pas perfect in deze tijd, beter als 15, 25 jaar geleden. Nu kan ik mijn gang gaan en accepteren, begrijpen mensen mij veel beter. Ik ben er van overtuigd dat de toekomst altijd aan je voeten ligt of je nu 16, 21 of 52 bent!

Wat ben je gaan doen met fotografie? En waarbij denk je dan terug aan wat je hebt geleerd?
Ik heb geleerd, bevestigd gezien dat iedereen een eigen kijk heeft, iets anders ziet. Je ziet wat je wil zien. De wereld is wat jij zelf ziet, doet, maakt. Jij bent degene die het verschil kan maken, die als je iets wil doen dat kan doen. Focus, doorzetten en blijven fotograferen telkens weer. Licht, compositie en de hoek van waaruit je iets in beeld brengt bepalen de dramatiek, de puurheid of de gekunsteldheid. Authentiek, bij je zelf blijven dat levert uiteindelijk ‘erkenning of beter herkenning’ en mogelijk een handtekening. Dat men ziet van wie de foto is. Dat men naar je toe komt omdat je iets maakt dat aanspreekt. Ik hoop dat men ziet dat ik eerlijk, en oprecht ergens induik en dat ik er vooral samen met mijn onderwerp iets van ga maken. Samen ontstaat het. Ik hoef uiteindelijk eigenlijk alleen maar te klikken. Ik heb geleerd dat techniek niet alleen in lichtmetertjes, cijfertjes en statistieken zit, maar ook vooral in zien, kijken en voelen.

Hoe kom je aan je opdrachtgevers? Heb je tips voor de nieuwe afstudeerders?
Enthousiasme, mogelijkheden zien en creëren. Men komt niet zomaar naar je toe, stap zelf ergens op af. Praat in de meest uiteenlopende gezelschappen over waarom je zo graag fotografeerd. Wat het je brengt wat het de ander geeft. Als je fotografeert doe dit met passie en plezier, vol overgave, leef je in in de ander in je onderwerp. Verplaats je in hen. En ik ga vrijwel altijd door tot we over en weer tevreden zijn. Fixed price werkt ook goed. Laat je klant nooit voor een onaangename verassing komen te staan.

Wat zou je nog willen doen?
Ik wil nog graag naar Alaska en Patagonië rondtrekken en de wijdse oneindigheid, landschappen vastleggen, avonturen beleven ;o) Maar ook als fotograaf, beelddenker ingezet worden om herinneringen te verbeelden, verdriet en vreugde in een vorm die past bij het onderwerp. Samen iets laten ontstaan, een uiting in de vorm van magazine, boek, affiche of mooie box met prenten. Waar men door word geroerd, ontroert een waardevol document maken in het nu met beelden van nu die kracht geven aan een herinnering. En nog jaren enthousiast zijn en fotograferen en opdrachten maken. Nooit pensioneren, vooral niet!

Dankjewel voor je verhaal. Waar kunnen we je werk bekijken? (website, facebook, publicaties)?
www.simi-click.nl
https://www.facebook.com/simiclick